Sypialnia

Nowa wersja umowy została przygotowana, oczywiście w dwóch egzemplarzach, każdy dla jednej ze stron. Wszystkie dane, które były mu potrzebne zdobył bez problemu. Od czego są w końcu znajomości? Prawda? Zatem nowa umowa jest. Chłopak został przywieziony przez Ki do domu, w którym miał zamieszkać na jakiś czas... przynajmniej ten, który przewidział kontrakt. Od razu, bo jakby mogło być inaczej, został zaprowadzony do sypialni, którą zajmował gospodarz.
Na wstępie oczywiście zdjęli buty, gospodarz pozwolił zdjąć swemu gościowi kurtkę, a potem już na spokojnie udali się do pokoju.
-Usiądź proszę. Proszę to nowa wersja kontraktu. Zapoznaj się z nią, a ja pójdę przygotować nam herbatę. - tak jak postanowił tak też uczynił. Wyszedł z pokoju zostawiając tym samym chłopaka samego sobie. Wrócił tam mniej więcej po dziesięciu minutach. Na tacy niósł dzbanuszek z herbatą, dwie filiżanki, do tego jeszcze cukier i oczywiście łyżeczki. Mleka do herbaty nie akceptował, ale za to miał też ciasteczka ryżowe. Miał nadzieję, że chłopakowi posmakują. Tacę postawił na małym stoliku, który znajdował się obok kanapy. Doskonale. Coś jeszcze? Ach... a nie... to dopiero potem. Nalał z dzbanuszka herbaty do filiżanek i jedną z nich postawił przed chłopakiem, a drugą ujął w swoje dłonie. Czekał. Usiadł i milczał czekając na to co chłopak powie na kontrakt. Podpisze?

Gdy następnego ranka Jiho obudził się w swoim łóżku, myślał, że to faktycznie był tylko sen. O tym, że się mylił, zorientował się właściwie dopiero, kiedy wchodził do domu mężczyzny. Jak to się w ogóle stało? Nie miał zielonego pojęcia, ale jak potulny szczeniaczek zdjął buty, kurtkę i podążył za gospodarzem do jego pokoju. Oglądał swoje otoczenie, czując się trochę jak w dzieciństwie. Wszystko takie duże, drogie... zimne. Odwrócił wzrok od pięknego wystroju i usiadł tam gdzie mężczyzna mu kazał, po czym wziął do ręki umowę i zaczął czytać. Był... znacznie spokojniejszy niż za pierwszym razem. Teraz przynajmniej był w stanie czytać słowa zapisane na papierze. To co się tam znajdowało było wszystkim, o czym rozmawiali, a Jiho nawet nie śmiał pytać skąd mężczyzna wziął jego dane. Chyba wolał nie wiedzieć.
Powrót gospodarza wyciągnął Jiho z transu i chłopak podskoczył zaskoczony, podnosząc wzrok na mężczyznę. W jego obecności znowu poczuł się... przytłoczony. Usiadł prościej, nie ważył się spojrzeć mu w twarz i uważał na każdy ruch. - Dziękuję - mruknął, widząc przed sobą filiżankę. Nie sięgnął po herbatę, chociaż wiedział, że uprzejmość by to nakazywała. Po prostu nie był pewny czy powinien się w ogóle teraz ruszać. Spojrzał niepewnie na trzymane kartki, po czym po raz drugi zaczął kartkować kontrakt, zatrzymując się dopiero kiedy dotarł do ostatniej strony, na której powinien się podpisać. Skoro już tu był to raczej nie mógł się już wycofać, prawda? Za dużo zachodu zajęło dojście tutaj, aby mógł w ogóle odmówić. Zagryzł dolną wargę, po czym wypuścił ją i przesunął po niej językiem. Podniósł wzrok na mężczyznę i wskazał palcem miejsce na podpis. - Mogę... uh... coś do pisania? - spytał niepewnie, nie do końca wiedząc czy miał powiedzieć coś jeszcze, czy powinien coś skomentować zanim podpisze. Nie znał się na tych sprawach.

Coś do pisania? Oczywiście! Mężczyzna bez słowa sprzeciwu podał chłopakowi długopis, a kiedy chłopak podpisał, to podał mu drugą umowę też do podpisania, sam również złożył podpisy na nich, a kiedy to uczynił oddał mu jeden plik kartek. I jest. Miał tego chłopca! Toż dzień dziecka nastał dla Chae! Właśnie najsłodsza i najbardziej urocza istota pod słońcem podpisała kontrakt i weszła w czasowe posiadanie Ki! Czyż można było być szczęśliwszym? Nie! Nawet nie ma takowej opcji! To było po prostu mało prawdopodobne.
-Dziękuję, zatem zamieszkasz w tym domu. Potem pokażę Ci Twój pokój, który będziesz mógł sobie urządzić jak tylko będziesz miał ochotę. - no ale to potem! Później zajmą się przeprowadzkami. Teraz miał coś o wiele ciekawszego w planach! Może już czas na pomacanie co jego? Herbata? Jaka herbata? Walić to!
Z uśmiechem na ustach wstał tak by podejść do chłopak. Jedną rękę położył pod jego nogi, a drugą za plecy i tym o to sposobem wziął go na ręce i zaniósł do łóżka gdzie położył powoli. Nie chciał rozkazywać póki co chłopcu. Po prostu zrobi z nim to na co miał ochotę. Kiedy położył słoneczko na łóżku pocałował go bardzo delikatnie w usta.

Wziął od mężczyzny długopis i na chwilę zawiesił go tuż nad papierem, nawet nie tyle myśląc o podpisaniu co czekając na napływ odwagi. Gdy go dostał, przycisnął długopis do kartki i złożył swój podpis, potem zrobił to samo na następnej kopii, a gdy dostał do ręki swoją ostrożnie złożył ją na pół, aby się nie pogniotła, kiedy będzie ją transportował... dokąd? Przecież miał zostać w tym miejscu na najbliższe kilka miesięcy. Przełknął ślinę i odłożył kontrakt na stolik, aby z nerwów go nie pogiąć, co był w stanie zrobić. Skinął głową na jego słowa, chociaż raczej nie planował zmieniać zbyt wiele w pokoju, w którym będzie mieszkał tylko te kilka miesięcy. Mieszkał... rany. Naprawdę myślał, że nie wróci już do życia jak za dziecka, a tutaj proszę, znowu otaczał go zbytni luksus, który kojarzył mu się głównie ze złymi rzeczami.
Nie miał jednak czasu na zastanawianie się nad sensem koła, jakie zatoczył w swoim życiu, bo nagle znalazł się w ramionach mężczyzny i złapał się go kurczowo. Znowu. Czy on musiał go nosić? Jednak nie komentował, a jedynie rozluźnił się dopiero, kiedy ten położył go na łóżku. Łóżku? Rozejrzał się wkoło spanikowany i zamknął oczy, gdy ten go pocałował. To tak... już? Nie wiedział, że mężczyzna będzie chciał zacząć... to, czymkolwiek to było, w chwili gdy Jiho złoży swój podpis. Jakby wiedział to przygotowałby się na to psychicznie. Teraz jego umysł bił na alarm, a usta lekko otworzyły się same z siebie, czy to z szoku, czy z chęci wzięcia powietrza, sam nie był pewny.

Te usta były po prostu jak zaproszenie dla Ki. Dzięki temu pogłębił pocałunek i wsunął język do ust chłopaka. Chciał go nauczyć całować się w ten właśnie sposób, o ile on tego nie potrafił. W sumie dla Ki.. dla jego przyjemności, to spokojnie mógł go dosłownie wszystkiego uczyć co dotyczyło seksu. Takie zabawy też miały w sobie swój niezaprzeczalny urok, któremu mógł ulec CEO.
Całując chłopaka, zachęcając go swoim językiem do takowej zabawy zaczął bardzo powoli go rozbierać. Walczył sam ze sobą. Z jednej strony bardzo chciał jak najszybciej zobaczyć go nagiego, z drugiej zaś strony wiedział, że robić to delikatnie i ostrożnie. Tak by nie wystraszyć go. Nie chciał go spłoszyć. Takie delikatne stworzenie wymagało czasu.W końcu takie coś pewnie jest dla niego całkowitą nowością. Trzeba to było uszanować, jeśli chciał oczywiście mieć go w swoim łóżku więcej niż jeden raz! Chłopak miał z tego czerpać wiele przyjemności, nie bać się tego! Co za tym idzie nie odmawiać mu tego!
Odsunął się od ust chłopaka i zaczął zdejmować ubrania, które chłopak miał powyżej pasa. Od tego w sumie można zacząć... a potem? Potem będzie tylko coraz ciekawiej.

Okej... to już były dla niego nieznane rejony. Czując język mężczyzny na swoim drgnął niespokojnie, nie mając pojęcia co miałby zrobić. Niekoniecznie chciał z nim walczyć, po prostu nie spodziewał się takiego nagłego początku i nie miał zielonego pojęcia co w ogóle powinien zrobić. Ścisnął pościel w palcach i dawał mężczyźnie robić co ten chce, a odetchnął dopiero, kiedy ten się od niego odsunął. Jiho... spokojnie. Musisz tylko się uspokoić. Zgodziłeś się na to wszystko, więc nieważne jak szybkie czy niespodziewane to jest. Zgodziłeś się na to. Musiał przypominać to samemu sobie i wziął kilka krótkich, zbyt płytkich oddechów, próbując się uspokoić. Wiedział, że jest spięty, doskonale czuł to w całym ciele.
Gdy poczuł dłonie mężczyzny na swoim swetrze, mechanicznie podniósł ręce, aby położyć je na swoim brzuchu i przytrzymać materiał w miejscu. Jednocześnie też otworzył oczy i aktualnie patrzył na mężczyznę spanikowany. Nie pomyślał... zapomniał... Nie miał w głowie tego, że będzie musiał się rozbierać, pokazywać swoje ciało. Nie był do tego zwyczajny. Zdaje się, że ostatni ludzie, którzy widzieli go bez koszulki, to nieznajomi na basenie jeszcze we Włoszech. Nie był pewny swojego ciała. Wręcz przeciwnie. Nienawidził się eksponować i zdał sobie z tego sprawę dopiero teraz. Teraz, gdy leżał na łóżku mężczyzny, któremu obiecał seks. A nie potrafił przemóc się nawet do zdjęcia ubrań.

Chciał zdjąć jego sweter, ale nagle chłopak zaczął z nim walczyć... bał się. Chae miał nadzieję, że nie jest przerażony... to by tylko sprawiło, że seks będzie go bolał o wiele bardziej niż normalnie. Tak jak na początku bardzo chętnie zabierał się do tego, tak widząc reakcje chłopaka odpuścił. Uśmiechnął się ciepło do chłopaka i pocałował go delikatnie w policzek. Musiał go uspokoić i rozluźnić. To było bardzo ważne, by potem nie bolało za bardzo.
-Wiesz co? Masz racje. Jestem zbyt niecierpliwy. Chodź. Pokażę Ci Twój nowy dom! Chcesz?Choć mój aniołeczku. - wstał z łóżka i wyciągnął w stronę chłopak swoją dłoń, tak by mu pomóc wstać, a potem zabrać go na mały spacer po domu. Skoro chłopak się bał to w tym momencie seks był głupim pomysłem. Spokojnie. Jeszcze do tego doprowadzi!
-Nie bój się. Już jest dobrze. Jesteś taki cudowny, że nie mogłem się powstrzymać by nie pocałować Cie od razu. Nie pomyślałem, że możesz się tego aż tak bardzo wystraszyć, ale wiesz co? To nic. Nic się nie dzieje, a ja nie jestem ani zły, ani zawiedziony. - trwał z wyciągniętą dłonią w stronę chłopaka. Chciał mu pokazać, że już wszystko jest ok, nie musi się bać, a to co go teraz czeka jest spokojniejsze!

Jaki był jego problem? Sam nie wiedział. Kihyun był niesamowicie przystojny, a na dodatek też miły i wyraźnie pokazywał Jiho, że ten mu się podoba. Wiele osób na miejscu chłopaka byłoby w siódmym niebie i chętnie rozkładało nogi, a on... on nie potrafił. Jak ludzie robili to po raz pierwszy? Skąd wiedzieli co robić, jak się zachować? Jak nie analizować każdej pojedynczej rzeczy i stłumić ten okropny strach przed nieznanym? Strach przed tym, że się zawiedzie chociażby własną klatką piersiową...
Z początku patrzył na mężczyznę niepewnie, z jednej strony chcąc mu powiedzieć, że da radę, tylko niech się na niego nie gniewa, a z drugiej... z drugiej potrzebował czasu. I ta strona wygrała. Więc złapał go za rękę i podniósł się z łóżka. Poprawił swój sweter i okulary, po czym spojrzał na swoje stopy. -W-wybacz. Ja... potrzebuję chwili - poinformował go, zawstydzony i zawiedziony samym sobą. I tak do tego dojdzie. Będzie musiał się przemóc i tak właściwie to chciał mu na wszystko pozwolić. Nie zmuszał go do seksu, Jiho przyszedł tam z własnej woli i w pełni świadomie chciał, naprawdę chciał pójść z nim do łóżka. Jednak to był dla niego zbyt nieznany grunt, działo się zbyt wiele na raz i chwila na oddech zdecydowanie mu się przyda.

Słysząc słowa chłopaka uśmiechnął się do niego ciepło, ale nie komentował tego. Ujął jego dłoń mocniej, nawet splótł ze sobą ich palce i zaczął go wolno oprowadzać po dużym domu. Nawet pozwolił mu wybrać dla siebie, jeden z pokoi gościnnych. Wszystko po to by chłopak czuł się w tym domu jak najlepiej komfortowo!
Ze względu na to, że dom był dość spory, a sam Chae nie oprowadzał chłopaka zbyt szybko, ta wycieczka zajęła im więcej czasu niż myślał sam gospodarz. Kiedy znów pojawili się w sypialni zaprosił chłopca by usiadł, a sam zaczął rozpinać guziki marynarki.
-Mam pomysł. Pokażę Ci najpierw siebie, byś się nie krępował. - powoli zsunął z ramion marynarkę, a potem zaczął rozpinać kamizelkę, ją również zdjął i położył na kanapie. Wolno się rozbierał, cały czas ciepło uśmiechał się do chłopaka. Nie chciał go wystraszyć. Chciał mu jedynie pokazać, że nie ma się czego bać. W nagości nie było niczego złego, a oni byli w domu sami. Czy to takie złe? No właśnie nie! Było idealnie!
-Jesteś śliczny. Na pewno spodoba mi się Twoje ciało. Nie mam co do tego żądnych wątpliwości. - powiedział to w sumie tylko dlatego, że uznał, iż chłopak wstydzi się.

Podążył za mężczyzną na wycieczkę po nieznanym otoczeniu. Przy okazji próbował zapamiętać drogę, ale miał wrażenie, że tak czy siak będzie się gubił między pokojami. Minęło sporo czasu od kiedy ostatnio miał do czynienia z tak dużą ilością pokoi w jednym budynku, ponownie przyzwyczajanie się trochę zajmie. Podczas drogi zaczął się coraz bardziej prostować, chodzić trochę pewniej, nie próbując stopić się z własnym cieniem. Dłoń mężczyzny zdecydowanie pomagała, jako że był on już bardziej znajomy niż wszystko naokoło. Wybrał pokój, właściwie pierwszy lepszy, nie chcąc za długo podejmować decyzji. Nie był zbyt wybredny.
Kiedy wrócili do sypialni Jiho był już trochę spokojniejszy, czuł się w towarzystwie gospodarza trochę lepiej, a widok znajomego już teraz pokoju dał mu poczucie... bezpieczeństwa? Był jak baza, do której wrócił po wycieczce. Punkt wyjścia. Usiadł, kiedy ten mu to polecił i spojrzał na niego z zaciekawieniem, nieświadomie spuszczając spojrzenie na jego dłonie, które rozpinały marynarkę. Jiho był przekonany, że po prostu było mu niewygodnie w garniturze, ale najwidoczniej bardzo się tutaj pomylił. Chodziło o coś nieco innego. Śledził wzrokiem jego ruchy, a jego policzki praktycznie rzecz biorąc płonęły. Czuł się jakby oglądał coś, czego widzieć nie powinien, ale nie odrywał wzroku. Zrobił to dopiero kiedy mężczyzna rozpiął koszulę i Jiho spojrzał na podłogę, onieśmielony widokiem skóry w takiej sytuacji. Mój boże, to było trudne. Aby na moment skupić się na czymś innym zdjął z nosa okulary i złożył je na najbliższej płaskiej powierzchni. Nie potrzebował ich, a mogły tylko przeszkadzać.
Naprawdę doceniał to co mężczyzna chciał dla niego zrobić, ale Jiho po prostu... nie potrafił siedzieć i patrzeć jak ktoś się przed nim rozbiera. Dlatego podniósł się niepewnie z miejsca i sięgnął za głowę, aby złapać sweter za kołnierz i przeciągnąć go sobie przez głowę. Złapał ubranie w dłonie przed sobą i wbił spojrzenie w podłogę. Okej... to było żenujące.

Kamizelka... koszula, a potem spodnie i bielizna. Rozbierał się i z uśmiechem na ustach obserwował jak chłopak reagował na niego. Jak cudownie się rumienił. To było wprost rozkoszne. Nie mógł się napatrzeć na niego wprost. Nawet ubrany był takim rozkosznym stworzeniem, że nawet jakby powiedział to sobie jeszcze parę razy w ciągu paru następnych minut, nadal wydawało by mu się nierealne, że takie cudowne stworzenie zdecydowało się być jego kochankiem! Może kochanek to za duże słowo... ale i tak bardzo się cieszył.
Już nagi podszedł do chłopaka i pomógł mu z koszulką. Pomógł mu nawet wstać, tak by rozpiąć jego spodnie, ale nie zsuwał ich jeszcze. Wolał pocałować chłopaka w usta, najpierw bardzo delikatnie, a potem pogłębiał ten pocałunek. Delikatnie, nie chciał przecież wystraszyć słodkiego chłopca.
-Ty nawet nie wyobrażasz sobie jak bardzo się cieszę, że Ciebie znalazłem. Jesteś taki śliczny, sama słodycz. Gdybym był młodszy i mniej zniszczony pewnie bym się w Tobie zakochał. - uważał, że nie umie kochać... mimo, że teraz patrzył, myślał i zachowywał się względem tego chłopaka jak zakochany nastolatek. Pełen zachwyt chłopakiem.

Nie był w stanie patrzeć na jego ciało, chociaż momentami miał ochotę po prostu odwrócić wzrok w jego kierunku i zobaczyć faktyczne, realne, nagie ciało, które mógł dotknąć... poczuć. Przełknął ślinę, kiedy mężczyzna się do niego zbliżył i tym razem bez oporów pozwolił mu pomóc sobie ze ściąganiem ubrania, chociaż w momencie gdy stał półnagi zaczął czuć się niekomfortowo. Niepewnie podniósł dłoń i umieścił ją na ramieniu Kihyuna, kiedy ten go pocałował. Wciąż nie wiedział do końca co robi, ale zdecydował się dać mu się prowadzić. Tak więc po kilku sekundach zebrał w sobie dość odwagi, aby odwzajemnić pocałunek, lekko naprzeć na jego usta, niepewnie rozsunąć swoje wagi i w ten sposób dać mu zielone światło do robienia czegokolwiek chciał.
Zarumienił się w reakcji na jego słowa i poruszył się niespokojnie. Nie miał pojęcia jak miałby na to zareagować. Brzmiało to jak słowa, na które nie było dobrej odpowiedzi. Podziękować? Odpowiedzieć, że też się cieszył? Zagryzł wargę, wiedząc już, że następnego dnia będzie miał na niej wyraźne ślady zębów. Zbyt często ją gryzł.
Przesunął wzrokiem w górę i w dół twarzy mężczyzny, po czym niepewnie spuścił wzrok na jego klatkę piersiową, na której, bardzo powoli, umieścił swoją drżącą dłoń. Ktoś powinien dać mu wypisane w punktach co powinno się robić w takich sytuacjach, bo był teraz w kropce.